MIJN VERHAAL OVER RUST & FOCUS
Hier volgt mijn verhaal hoe ik rust en focus vond. Tevens geeft het een beeld hoe mijn 35 jaar strijd en stress, jouw weg hopelijk verkort. Hopelijk haal je er herkenningspunten en een paar grijnzen en wat steun uit. De weg die jij bewandeld hebt is wellicht anders maar ergens ook vergelijkbaar. De klachten die we ervaren zijn namenlijk allemaal anders en daarom zijn ook mijn behandelingen op maat.
Mocht het Label “ADHD” al geplakt zijn en wil je er van af, kun je versneld en gratis gebruik maken van mijn labelverwijderaar door op het label hier onder te klikken.
Tijdens mijn jeugd ontwikkelde ik razendsnel. Veel sporten en bewegen, met verbale skills waar mijn ouders gek van werden. Tijdens een vakantie moesten ze afwisselend met mijn 4 jarige mensje lopen om niet hun oren te verliezen. Simpelweg nooit rust.
Op de basisscholen waren er die typische eerste uitdagingen. Niet perse de meest sociale jongen en te intelligent om moeite te doen. Autoriteit kreeg een permanente positie in de prullenmand. Zodoende kwamen de eerste confrontaties met klasgenoten en voornamelijk meesters. Mijn ouders kregen een brief van de meester dat ik mijn laadje op niet wilde opruimen. Het enige wat ik zag ondanks mijn dyslexie was de dt-fout.
ADHD is een LABEL geen identiteit
Maar ook thuis gaan dingen wringen. Zelfs zonder stempels als hoog sensitief, hoog intelligent, hooggevoelig of ADHD, leefde ik in een andere wereld dan mijn gezin. De mindere kwaliteiten van mijn omgeving irriteerde mij. Een negatieve spiraal lonkt.
Ik ontwikkelde op rap tempo strategieën om de menselijke behoeftes toch te vervullen. Ik zocht plekken om over te blijven of na school heen te gaan. Ik zocht aandacht met negatief gedrag en het voldoen aan verwachtingen op schoolgebied werd de laagste prioriteit. Het gevoel van anders zijn was er alom.
Als tiener op de Middelbare school ging het steeds verder. Het werd een stoelendans tussen scholen. De eerste officiële onderzoeken volgden en daarmee rapporten en stempels.
Maar ook de serieuzere coping strategieën werden geboren. Energie voor 10 zorgde voor een voltijd baan naast het VWO (school 2) en daarbij horend inkomen.
Snoepen en slecht eten, werd snel spijbelen en bier drinken of blowen. Rond de millennium wisseling was alcohol kopen voor een 15-jarige waarschijnlijk nog een stuk makkelijker dan tegenwoordig.
Ik was vrijwel nooit bij mijn ouders thuis. Was ik even op school om gezeur te voorkomen, ging ik werken tot laat op de avond. Na het werk nog even fastfood eten of de kroeg in. In het weekend ging dat onverstoord door. Maar tussendoor ook hele periodes van lamlendig zijn, compleet apathisch, nu mag het waarschijnlijk depressief of burend-out heten.
Is het herkenbaar?
Als je de diagnose al dan niet officieel krijgt, geeft dit een enorme shockwave. Enerzijds lucht het op om een label te hebben en daarmee op zoek te gaan naar informatie en hulp. Anderzijds is het een heftige “veroordeling” en voelt het als een levenslang label waar een oplossing voor vinden eng, spannend en moeilijk is. Er zijn ook ontzettend veel opties en mogelijkheden
Laat mij je helpen het pad sneller en met minder terugval te doorlopen. Je hoeft niet alle fouten zelf te maken om de balans en controle te vinden! Gebruik mijn ervaringen en gebruik mijn oplossingen om jouw weg te vinden.
Ik startte direct na het volwassen-onderwijs (3e middelbare) op de arbeidsmarkt. Studeren was stom en nutteloos en de professors die ik zag op de open-dag van de universiteiten allemaal onbekwaam.
Na alle baantjes tijdens schooltijd in de bouw, schoonmaak, MacD., DuPont en meer, kon ik gelukkig na mijn examen beginnnen bij een klein advocatenkantoor. Een kantoorbaan, wie had dat gedacht. Printers bijvullen, kopieerwerk, lunch regelen. Steeds meer taken werden opgestapeld want ze zagen ook wel potentieel. Dagvaardingen uitwerken, kleine incasso zaken afhandelen, dat soort dingen. Toch was er ook veel kritiek, een grote mond, geen discipline en zeker weinig respect voor autoriteit. Ondanks alle progressie werd ik op een dag na meer dan 2x per maand te laat komen ontslagen. Een patroon wat later hardnekkig bleek.
Na mijn ontslag meldde ik mij netjes bij het UWV. Overgekwalificeerd voor fysiek werk, moeilijk te plaatsen op kantoor. Uiteindelijk mocht ik als secretaresse beginnen in een technisch bedrijf. Na 2-dagen gaf een andere manager mij de keuze: ontslagen worden of voor hem werken.
En dus werd Aldo op zijn 19e inkoper in de olie en gas. Een turbulente tijd, waarin leren op turbo tempo zich afwisselde met strijd, stress, macht en ruzie. Ik kocht mijn eerste huisje. Energiedrankjes, pizza en shoarma, bier en sterke drank werd het dieet voor succes bij 50/60-urige werkweken.
Uiteindelijk was er geen houden aan. Na een woordenwisseling ging ik naar een oud-collega advocate en liet de verdere afwikkeling voor wat het was.
Uiteindelijk heb ik nog 4x zulke banen gehad. Top presteren, snel salaris opkrikken, maar zodra er een vast contract lag heel hard wegrennen. Dagen gevuld met verveling en of conflict.
Bij de laatste werkgever waren de problemen wederzijds. Het was simpelweg geen doen. Ik kreeg de mogelijkheid om als ZZP’er te starten en zag voornamelijk voordelen. Meer geld, meer vrijheid.
Maar ook daar lag strijd en macht op de loer. Wat je probeerde op te opbouwen werd tegengewerkt of genegeerd. Vaak was ik te zwart/wit, te snel en niet empatisch voor het tempo van collega’s. Het feit dat ik dat per uur of exclusief btw en pensioen werd betaald maakte dan weinig verschil. Wel kon ik mooie projecten draaien: de eerste prototype plastic soep systemen voor oceanen en rivieren, de eerste industriële insectenfabriek van Europa en een aantal pogingen om te ondernemen onder andere met een handelsonderneming te starten.
Met de gezondheid ging het tussendoor ook fout. Op mijn 20ste lag ik voor de eerste onderzoeken in het MCH in Den Haag. Zonder overgewicht of pensioenleeftijd zat ik bij de top 5% van Nederlandse Apneu patiënten. Mijn toen vriendin, inmiddels vrouw, schrok zich elke nacht meermaals rot. Ik begon te schreeuwen en te vloeken of ik stopte tig keer per nacht met ademen.
Woon-werk verkeer van Dordrecht naar Leiden was niet te doen. 2x stoppen om te luchten, een tray Energie drank achterin de auto. Dat soort werk.
Nog 2 ziekenhuizen volgden, veel medicatie en therapieën zijn geprobeerd. Anti depressiva, anti psychotica, EMDR, CGT, CPAP, etc. meestal weinig resultaat en te veel bijwerkingen. Een paar sessies deed ik bij een psychologe. Meer dan een paar hele goede gesprekken had ze niet nodig om mij het boek “AD(H)D bij volwassenen” mee te geven. Naast de officieuze diagnose was vooral de realisatie een grote eye opener. Veel meer dan ooit kregen een aantal “karaktertrekken” een verband. Tevens was het eng, confronterend, spannend en vooral heel frustrerend en vervelend. Want echt oplossingen behalve naar een psychiater gaan voor medicatie was er ook niet.
Frustratie en woede groeide en zo ook mijn omvang. De druk op mijn gezondheid werd vrij onhoudbaar. Ik had inmiddels het tennissen weer opgepakt maar conditioneel was het minimaal. Blessures en ontstekingen volgden elkaar op. De sociale kant van sportverenigingen overtroffen de sportieve.
Tot 2018. Iets knapte er. Eric, Michael en Robin trokken mij de AFVALRACE in. Ik gaf mijn vrouw wederom een halve hartaanval. Volledig overtuigd dat dit ongeveer de laatste kans was om zonder zwaar medisch ingrijpen de pensioen leeftijd te halen.d
180 dagen volgde ik groeps- en personaltraining en voedingsadviezen. En als kers op de taart wekelijks vloggen en bloggen. Met je bolle, bezwete en uitgeputte hoofd in wekelijkse video’s. Geen plek om je te verstoppen.
De kilo’s gingen vrij hard. De mentaliteit met horten en stoten maar eigenlijk nog harder.
De toon was gezet, ik ging verder met personal Training bij Jelle Soeters. Een nieuwe verslaving, met 2x PT en 1 a 2x zelf krachttraining en nog regelmatig tennissen. Tevens had ik het hardlopen opgepakt. Als ergens een trainer zegt dat genoeg genoeg is, want 12x sporten in de week is niet gezond, weet je dat het te veel is.
De progressie plateaude, er ontstonden wat blessures. Mentaal was er nog geen rust. Zoals meeste enthausiaste amateur sporters gebruikte ik af en toe pre-work outs en wat supplementen. Ik paste mijn dieet aan naar sport standaard. Maar mijn darmen en systeem hadden het er zwaar mee.
Onderzoeken bij de HA brachten geen resultaat. Niet dodelijk want kanker was onwaarschijnlijk, ondanks heftige symptomen en pijn was het advies, “leer er maar mee leven”.
Ik kwam op aanraden van de trainers, bij mijn nu lieve collega orthomoleculair therapeut en vriendin Anka terecht. Buiten hele goede gesprekken gaf ze me waardevolle adviezen, coachte me om te gaan met de situaties waarin ik mij begaf. Ik overkwam mijn angst van bloed prikken voor onderzoeken en schepte poep in een zakje voor onderzoek naar de staat van mijn darmen. Ik kreeg een basis waarin ik steeds meer begreep van mijn mond, buik en hoofd. Ik voelde rust en focus op een aantal momenten wat ik al 30 jaar niet gehad had.
En als je in de dieptes van de oplossingen kijkt, zie je eerst ontzettend veel valkuilen en beren op de weg. De hele basis van ons normale eten ging onderuit. Glutenvrij, melk-vrij, kaas laten staan! Even was het hel op aarde. Het kostte me jaren en ontzettend veel tijd, geld en moeite om een werkend systeem te krijgen. Daarnaast was het voor mijn vrouw ook enorm impactvol.
Ik startte met boeken lezen, podcast te luisteren, presentaties te bezoeken. De uren en kosten van al die kennis najagen wil ik maar niet optellen en uitrekenen. Totdat Anka kwam met het belangrijkste, ze gaf mij life-changing advies: Je vind dit zo leuk, je zou de opleiding moeten doen.
Weer kreeg mijn vrouw een hartaanval. Niet veel later had ik mij ingeschreven voor de HBO opleiding, ik had mijn werkuren bij de laatste job ingekort en ontslag aangekondigd. Gekscherend noemde ik mij op de zaak de Sjamaan. Wat misschien nog meer klopte dan het leek. De rust en focus sjamaan.
Dus nu ben ik de rust zelve. Ik heb een opgeruimd huis en hoofd. Ik vergeet nooit een afspraak, ik heb zelfs geen agenda meer nodig. Als ik het huis uit ga vergeet ik nooit mijn sleutels want ik leg ze altijd netjes waar ze horen. Ik heb 3 nieuwe hobby’s: Wasmachine, Droger, vaatwasser. Het huishouden gaat vanzelf.
En dat alles door 1 magische pil. Ik doe verder nog precies hetzelfde als de 10 jaar ervoor.
HELAAS PINDAKAAS (en ja ook daar vind ik wat van).
Maar ik ben wel in controle over mijn balans, focus, rust en vitaliteit.
Lees na de high tech magische ADHD verdwijner verder…
Goed verhaal, lekker kort, maar ik wil van ADHD af!
Gratis en voor niks help ik je er NU vanaf!:
Dit is onze unieke ADHD labelverwijderaar.
…
Hocus, Pocus, Pilatus paf:
Je bent nu direct van je ADHD af.
Zo het hoge woord is eruit.
Klaar.
Zo makkelijk?
Ja, zo makkelijk!
Meer dan een etiket had je niet. Er is je misschien zelfs onterecht een identiteit aangepraat, door je omgeving en door je zelf. Je hebt het zovaak gehoord of gezegd, ik ben een ADHD’er dus…
Die is nu ook weg. Voor het zelfde geld! Helemaal gratis!
Je bent nu GEEN ADHD’er meer.
Zo makkelijk?
Ja, zo makkelijk!
Voel je je nog niet anders, herhaal nog 1x…
Wil je meer? Hou dan je ogen dicht en tel tot 15…
En nu nooit meer zeggen he!
Je gaat je oude overtuigingen overstemmen. Je werkt jezelf weer uit de connectie tussen je gedrag en je identiteit.
Blijven er nog wat labels over, of wellicht een aantal gevoelens en gedragingen die je onwenselijk vind! Heb jij iets wat je liever anders of meer in balans ziet?
Ja? Noem er eens een aantal, maar begin vooral met ik doe of ik voel…
Ik voel me vermoeid. Ik gedraag me ongewenst en ik kan het niet tegenhouden.
Ik doe druk, ik voel het komen, het irriteert me, maar ik vind die rem niet.
En daar begint onze uitdaging. Ik ga je helpen.
Meer weten? Whatsapp me! 06-51.76.46.82
En herhaal een paar keer per dag; IK BEN GOED ZOALS IK BEN!
Het behouden van rust en balans op mijn manier, is niet simpelweg een paar supplementen. Het is ook niet vandaag of morgen gigantisch veranderen zoals bij bepaalde medicatie.
Veel van de klachten die je ervaart zijn zoals gezegd signalen. Het is een verzoek om actie van het systeem. En helaas is daar niet direct een alles oplossende pil voor. De wortels van jouw systeem gaan we voeden. We zorgen dat voeding, mindset en supplementen jouw systeem rust geven.
Ik ben inderdaad helemaal anders gaan eten. 90% glutenvrij. Ik kreeg er bloed van in mijn darmen als signaal. Maar ook uitslag en drukte. De granen zoals nu voornamelijk te koop zijn niet zoals ze ooit waren. Zo zijn er nog meer voedingsmiddelen die we beter kunnen mijden. Om even terug te komen op de pindakaas. Veel mensen denken dat dit een noot is en noten gezond zijn. Dat is maar half waar. Noten zijn gezond, maar pinda’s geen noten. Het is een peulvrucht en ook nog 1 die vaak in nare olie gebakken is. De stoffen van de pinda en van de olie zorgen bij (veel) mensen voor klachten.
Tekorten aan grote stoffen als eiwitten en gezonde vetten lijden tot onrust. Een paleo of keto maaltijd geeft rust. Het voedt en verzadigd. Uiteraard mijd ik daarbij verstorende e-nummers (E621 als grote maar ook vele andere). Mijn koolhydraten haal ik vervolgens uit fruit en groente. Vaak 1 maaltijd of als tussendoor. Reken met ongeveer 600 tot 800 gram groente per dag. Biologisch en dynamisch als doelstelling maar ik kies soms ook voor reguliere alternatieven uit tijd/financiele overwegingen. Tijdens de consults vertel ik daar altijd open, eerlijk en zo uitgebreid als jij wenst over.
Waar we samen ook naar kijken is de mindset. De ADHD labelverwijderaar is daar een voortborduren van geworden. Veel mensen horen al zolang dat ze druk zijn. Waarom focus je je nooit even? Waarom pak jij niet gewoon standaard even de afwas op? Wat is er nou moeilijk om je wenselijk te gedragen? Dat roken/blowen/gamen/gokken/drinken van jou is niet normaal, ben je te zwak om te stoppen?
Het zijn verhalen die we gaan geloven. We verplaatsen ons gevoel, gedrag of labels en bezit naar onze identiteit. We ontwikkelen strategieën om met emoties en situaties om te gaan. Soms is gedrag wat gezien wordt als ADHD zelfs terug te leiden naar (doorgegeven) trauma’s. Bij honden wordt nog weleens gezegd, niet doen, want negatieve aandacht is ook aandacht. Voor sommige kinderen geldt hetzelfde, er is een factor in hun leven die de aandacht van ouders bij hun weghaalt en het “negatieve” drukke gedrag brengt dat deels terug.
Samen brengen we jouw lichaam en geest in kaart, we zoeken uit welke stappen jij in welk tempo wil maken.Het kan fijn zijn om familie en gezin er bij te betrekken. Het kan zijn dat ik je aanraad om energetisch, fysiek of andersoortige hulp erbij te zoeken. Want de hulp die bij jouw past is er.
Hopelijk heeft mijn verhaal je wat raakvlakken en inzichten in mijn praktijk gegeven.
Wil jij natuurlijk en medicatievrij aan het werk?
Wil je controle?
Wil je rust?
Wil je focus?
Wil je gehoord worden en niet betutteld?
Wil je begrepen worden door een ervaringsdeskundige?
Bel me voor een kennismaking of boek een intake.